
Na het einde van hun werkzaam bestaan in Nederland wilden zij een tweede leven beginnen in het verre Spanje. De horizon van Limbricht was te beklemmend vanwege de vele heuvels in de nabijheid. Trouwens je bent nog een beetje jong en wil nog wat, dus zochten zij een nieuw stekje en vonden dit op La Cigüeña.
Belofte maakt schuld en toen wij in het Spaanse Nerja moesten zijn voor een reünie kwam de gedachte bij ons op om dit te combineren met een bezoek aan Eva en Eric. Een tocht van totaal 6000 kilometer met de auto lag voor ons.
Vol goede moed gingen wij half mei jl. op weg en via de oostkust van Spanje arriveerden wij na vijf dagen in Nerja waar wij konden uitrusten tijdens de reünie en waar de deelname aan het jaarlijks bruisende volksfeest ter ere van een ons onbekende heilige onbetwist het hoogtepunt vormde. Ook al omdat de voorbereiding voor deze happening ons naar een Spaanse dansschool bracht om onze stijve noordelijke gewrichten soepel te maken.
Na afloop vertrokken wij via Sevilla richting Islantilla onder een stralende blauwe hemel. De dame in ons 5 jaar oude navigatiesysteem had er nog niet van gehoord. Na een tocht van ca. vijf uur over nagenoeg lege autobanen arriveerden wij in de buurt van Lepe, van welke plaats onze navigatie wel gehoord had. Daarna werd zij ietwat hysterisch en wilde ons terug naar Nederland sturen. Plotseling zagen wij het complex liggen vanaf de grote weg en vervolgens was het een koud kunstje om ons richting receptie te bewegen.
Het stoppen met dromen was begonnen en de harde werkelijkheid viel op ons. Met enkele Engelse woorden, die wij uit de koffer te voorschijn hadden getoverd,vervoegden wij bij een charmante dame aan de balie, een zo op het oog een echte Spaanse schoonheid. Haar eerste woorden :”U kunt rustig Nederlands praten”, brachten ons even in verwarring. Als rasechte Limbo's werden wij even heen en weer geslingerd tussen het Nederlands en het Spaans maar haar vriendelijke lach deed onze keuze op het Nederlands vallen.
Zij bleek reeds op de hoogte te zijn van ons bezoek en had onze vrienden reeds gewaarschuwd.
Na onze auto te hebben gedropt in een lege garage (waar vind je dat nog in Nederland?) en onze prachtige hotelkamer te hebben betrokken zaten wij spoedig met een glaasje wijn bij Eva en Eric op het terras uitkijkend op een prachtige golfbaan.
Drie heerlijke dagen op dit prachtig complex lagen voor ons [ 23 t/m 26 mei 2010 - Pinksteren]. De rondleiding gaf ons een goede indruk van de vele mogelijkheden die de bewoners hebben op deze toplocatie. Jammer dat er nog maar weinig mensen hun droom hier hebben gevonden. De crisis zal er wel debet aan zijn, evenals de prijzen en de complexe juridische structuur. Eva en Eric huldigen het principe dat je jezelf alleen moet druk maken over zaken die je zelf kunt veranderen want dan leef je het langst. Over de andere dingen moet je jezelf niet te veel ergeren maar slechts verwonderen. Tot grote verrassing konden wij onze bridgelessen te gelde maken op de wekelijkse bridgeavond bij de bewoners, die ons zeer gastvrij opnamen in hun midden. Na ook nog een dagje Portugal en het uitstekend verzorgde ontbijt keerden wij voldaan terug naar Nederland in de wetenschap dat Eva en Eric hun droom hebben verwezenlijkt in hun nieuw paleisje in het verre Spanje.
Jan en Marian Jeurissen
Limbricht - NL.